De wedstrijddag!
1 oktober was het zover, mijn eerste wedstrijd! Zaterdag 30 september ben ik alvast met Carmen richting Rotterdam gereden omdat ik zondag erg vroeg aanwezig moest zijn. Ik moest kwart over 8 aanwezig zijn en aangezien het 2 uur rijden is vanaf mijn huis had ik daar niet echt zin in. Toen ik zondag eenmaal binnen was, moest ik vrij lang wachten voordat mijn lengte werd gemeten. Ik kreeg mijn wedstrijdnummer (97) en werd ingedeeld in de MAP 3 (Men’s Physique 3), dit is een klasse boven 1.83 cm. Uiteindelijk kon ik naar de backstage ruimte en dus ging het avontuur beginnen!
Backstage
De wedstrijd werd gehouden in het nieuwe Luxor theater. Ik heb weleens meegedaan met een mini playbackshow (haha) maar ik heb nog nooit eerder op zo’n groot podium gestaan. De backstage ruimte is een hele grote ruimte waar iedereen op zijn of haar matje ligt of staat op te pompen als ze het podium op moeten. Rond kwart over 10 eindelijk door de meting heen en kon ik richting backstage. Dit was krap aan want ik moest om half 11 alweer bij de spray tan zijn. Ik moest in een tentje gaan staan en hier werd ik met een apparaat bruin gespoten. Dit moet omdat je anders helemaal wegvalt in de felle lichten die op het podium schijnen. Daarnaast komen je spieren beter tot uiting.
Dit artikel is gesponsord door:
Toen ik klaar was ging ik opzoek naar een lig plekje tussen alle andere deelnemers. De sfeer is heel anders dan bijvoorbeeld op de tennis wedstrijden die ik vroeger heb meegedaan. Ik kan het niet echt beschrijven, dan moet je het echt zelf meegemaakt hebben. Het grootste deel van de deelnemers deed mee aan de Bikini & Men’s Physique klasses. Daarnaast waren er nog een aantal hele grote bodybuilders! Voor de rest lopen er allemaal coaches rond die de atleten hebben begeleid en helpen bij het oppompen voordat je het podium op moet. Ik voelde mij dus zeker niet een van de grootste maar dit wist ik natuurlijk al van te voren.
Het podium
Na mijn spraytan heb ik een hele tijd moeten wachten. Ik werd ingedeeld in MAP 3 en dit is een van de laatste klasses. De wedstrijd startte om 12:30 en het zou nog wel 1,5 uur duren voordat ik het podium op kon. Net voordat de wedstrijd begon kwam het minst leuke moment van de dag. Van te voren heb ik gevraagd of er een junioren MAP klasse zou zijn. Deze was er niet omdat er te weinig animo voor was. Wat bleek nou, HIJ WAS ER WEL! Bij mijn inschrijving in de ochtend werd ook helemaal niet gevraagd of ik mij hier alsnog voor in wilde schrijven. Ik ben 22 jaar en zou tot mijn 23e mee mogen doen aan deze klasse.
Uiteindelijk stonden er ook maar 3 atleten op het podium. Echter kwam ik er later achter dat er nog 2 andere jongen mee wilde doen aan de junioren klasse (deze hebben het ook van te voren gevraagd). Dit waren jongens die hetzelfde postuur hadden als ik dus dit was een hele mooie strijd geworden. Ik baalde hier erg van maar ik moest mij niet te veel druk maken want dit is niet goed voor je stress level.
Ronde 1
Tijdens een men’s physique wedstrijd kom je twee keer het podium op. De eerste keer in een gezamenlijke ronde, waarin atleten met elkaar worden vergeleken. De jury roept een aantal atleten naar voren die vervolgens de poses moeten doen. De Men’s Physique (MAP) klasse heeft maar 4 poses (quarterturns). Deze poses zetten we achtereenvolgend in en gaan als volgt:
1: Frontpose
2: Sidepose
3: Backpose
4: Andere sidepose
5: Afsluitend met opnieuw een frontpose.
Dit gaat altijd op het commando: “quarterturn – to the right”.
Een half uur voordat ik op moest begon ik met mijn warming up. Voordat mijn warming up begon nam ik nog snel wat snoepjes en een slok water met een scheut zout. Dit alles met als doel om de pomp zo groot mogelijk te krijgen. Voordat ik het podium op moest was ik vrij nerveus. Mijn spray tan liep al de gehele tijd uit en dit werd nu alleen nog maar erger. Met klotsende oksels liep ik het podium op, SHOW TIME! Toen ik eenmaal aankwam op het podium hoorde ik een aantal keer mijn naam. Dit gevoel is echt super goed! Je ziet trouwens helemaal niks van het publiek want er schijnen super felle lampen op je gezicht.
Deze ronde duurde abnormaal lang, de jury was er dus niet helemaal over eens welke 5 het beste zouden zijn. Ik stond serieus 15 minuten op het podium. Het zweet brak mij overal uit! Het is zo zwaar om 15 minuten lang alle spieren aan te spannen. Uiteindelijk zat ik helaas niet bij de eerste 5 maar ik werd wel naar voren geroepen bij de 2e callout. Opnieuw moesten we onze ‘quarterturns’ doen en hierbij stond ik in het midden. Dit is na horen zeggen de beste plaats waar je kunt staan. Het kan dus goed zijn dat ik 6e ben geworden.
De tweede ronde
De tweede ronde wordt ook wel de I-Walk genoemd. Tijdens deze ronde mag iedere MAP atleet zijn routine laten zien. Deze ronde duurt zo’n 30-45 seconden. Bij de I-walk loop je eerst naar het midden van het podium. Hier zet je een pose in en daarna loop je naar voren. Vooraan doe je je een aantal poses en daarna ga je weer in de rij staan tussen de andere atleten. Deze ronde was een eitje vergeleken de eerste ronde. Ten eerste waren mijn zenuwen een stukje lager en ten tweede duurde het piekmoment maar een halve minuut. In de eerste ronde lag dit vele male hoger en duurde het dus ook langer. De I-walk ging erg goed en het was super tof om te doen! Ben je benieuwd naar mijn I-walk? Check dan het onderstaande filmpje.
Prijsuitreiking
Uiteraard duurde het ook weer een hele lange tijd voordat ik het podium op mocht voor de uitslag. De dag hangt aan elkaar van piekmomenten en hele lange wachttijden. Ik wist van te voren dat dit geen piekmoment zou zijn omdat ik al geen top 5 bij de eerste ronde had behaald. Toch was een nog een klein beetje hoop omdat ik wel op het randje van plaats 5 zou zitten. Uiteindelijk was dit ook zo en bleef de top vijf uit ronde 1 hetzelfde.
Hoe kijk ik terug op dit avontuur?
De hele weg naar de wedstrijd toe was een super mooie ervaring, waarbij ik mijn beste shape ever heb neergezet. Ik ben altijd iemand geweest die het beste uit zichzelf wil halen en dat is hierbij zeker gelukt. Ik heb het gewoon 1x willen meemaken en ik hoop dat jullie zijn geïnspireerd dat je ook zeker als natural (oftewel zonder anabolen of aanverwante troep) op een bodybuilding podium kan staan. Wel moet je de mindset instellen dat je het vooral voor jezelf doet en niet beter wil zijn dan een ander. Naturel kun je nou eenmaal niet de absolute top halen in deze sport (of je moet héééééél getalenteerd zijn en super goede genen hebben).
Ik heb dingen over mijn lichaam geleerd die ik weer toe kan passen op mijn klanten die ik samen met Carmen begeleid. In 3 maanden heb ik echt super veel bereikt en daar ben ik erg trots op. Van te voren wist ik niet of ik gedisciplineerd genoeg zou zijn om mijn eten te tracken maar achteraf ging dit super goed! Zelf heb ik ondersteuning gehad van Nick Fennema, hij heeft zelf ook 3x meegedaan met Men’s physique wedstrijden. Hij gaf de richtlijnen en deze mocht ik vervolgens zelf indelen. Dit was een hele prettige samenwerking!
Daarnaast wil ik mijn vriendin en familie bedanken voor de support en steun. Ik heb het zeker niet moeilijk gehad en hier ben ik eigenlijk wel blij om. Ik ben mijzelf gebleven en hiervoor ben ik vooral mijn eigen lichaam en hoofd dankbaar voor (klikt heel gek dit!).
De vraag of ik het ooit nog een keer zou doen… Zeg nooit nooit;)! Maar als ik het ooit weer ga doen, dan ga ik meedoen met naturel wedstrijden waarbij er controle is door middel van bloedtesten o.i.d. De opzet van Men’s Physique vind ik wel heel tof want ik zie mijzelf nog niet in een slip op het podium staan.
Uiteraard wil ik jullie ook bedanken voor het lezen van mijn verhaal en de support op social media! Jullie zijn toppers.
Eerste Men’s Physique wedstrijd
