Social media
Social media kan super leuk zijn, echter kan het ook een ‘bitch’ zijn.
Ik vind het zelf hartstikke leuk om mijn Fitness & Foodie leven te delen via Instagram. Ik ben nu zelf ongeveer 2,5 jaar bezig en het heeft mij heel erg veel moois gebracht, maar ik kan je eerlijk vertellen dat het ook een flinke keerzijde heeft. Al die perfecte lichamen die je op Instagram voorbij ziet komen.. hartstikke leuk maar hoe realistisch is het nu allemaal eigenlijk? En daarnaast, wat voor invloed kan het hebben op mensen die helaas iets meer vatbaar zijn op bijvoorbeeld eetstoornissen dan anderen?
Dit artikel is gesponsord door:
Vorige zomer heb ik mijn Instagram verwijderd. Al die foto’s van die geweldig afgetrainde dames. Ik heb helaas zelf een paar jaar geleden een eetstoornis gehad, dus ik weet hoe gevoelig ik ben voor obsessies zoals deze. Ik sportte en sportte, at super gezond (obsessief gezond) en dat super afgetrainde lichaam kwam er maar niet. Gebrek aan doorzettingsvermogen? Nee ik weet nu dat het ook voor een groot deel genetische bepaald is, maar toen ik had het gevoel dat ik keihard faalde. Ik voelde me dood ongelukkig met mezelf en totaal geen voorbeeld voor anderen, ook al had ik super veel volgers. Na ongeveer 6 weken besloot ik mijn kanaal weer te openen en heb ik ál mijn foto’s verwijderd. Ik ben helemaal opnieuw begonnen en heb mijn account een hele andere weg ingegooid. Namelijk zelfacceptatie.
Fitgirl hype
De reden dat ik mijn verhaal deel is omdat ik denk dat er een hoop meiden zijn die zich in mijn verhaal herkennen. Ik denk dat het heel gevaarlijk is, aangezien er een hoop eetstoornissen ontstaan uit deze ‘FitGirl Hype’. Ooit gehoord van Orthorexia Nervosa? Dit is een eetstoornis waarbij een persoon streeft naar extreme gezondheid. Extreem gezond eten. Extreem veel sporten. Álles weten over voeding en vooral dieper, dieper en dieper willen gaan voor een doel. Uiteindelijk blijft er een hoopje ellende over die zich niet gelukkig voelt met zichzelf en daarnaast een heel sociaal leven heeft verziekt – alleen maar om per sé een bepaald doel te willen halen.
Ik denk serieus dat de social media van tegenwoordig veel van deze eetstoornissen bij (jonge) meisjes heeft opgewekt. Nee natuurlijk niet bij iedereen, er zijn ook genoeg mensen die wél balans hebben als het gaat om sport en voeding, maar er zijn volgens mij ook genoeg mensen die dit niet hebben en die zich eerder depressief voelen wanneer er weer een fotootje geplaatst word van een goed lichaampje dan dat hier motivatie uitgehaald wordt. Iedereen moet altijd strakker, beter, gespierder, slanker, gezonder eten of weet ik veel wat allemaal. Niemand tegenwoordig is nog echt tevreden of gelukkig met zichzelf. Ik vind dat zonde. Ik vind dat een probleem.
Wat zou jij graag willen?
Vraag jezelf eens af wat je graag zou willen.. Vind jij het belangrijker om een sociaal isolement te creëren en 10000% voor je doel te gaan, dan een goede balans te hebben tussen gezond eten, minder gezond eten, gezellige sociale gelegenheden en sporten omdat je het leuk vind? Vind jij het belangrijker om met abs rond te lopen, dan met een zelfverzekerd gevoel rond te lopen? Mijn antwoorden hierop zijn keihard nee. Ik heb een gezond fysiek, een goed lichaam, een gezond BMI, een gezond vetpercentage en most important of all – een gezonde gedachtegang.
Natuurlijk geef ik alles voor mijn fysieke doel, maar ik heb wel besloten dat ik niets op wil geven voor mijn fysieke doel. Als dat betekend dat ik bepaalde doelen niet haal, nou ja so be it. Prioriteiten weet je nog. Mijn prioriteit ligt bij gelukkig zijn en blij zijn met mezelf. Mezelf accepteren en van mezelf te houden. Dát is wat ik persoonlijk écht belangrijk vind!
Veel liefs, Carmen.
